De titel klinkt misschien wat vreemd. Toch houdt dit mij bezig als ik kijk naar strategische samenwerking tussen organisaties.
De term gelijkwaardigheid houd mij bezig in samenwerken. Gelijkwaardigheid legt minder de nadruk op een vergelijk. Een vergelijking zet zaken ten opzichte van elkaar en heeft daarmee een potentie van "minderwaarde" in deze context. Vergelijking zorgt voor een disbalans in samenwerking. Vergelijking geeft je de reële kans om je boven, onder of tegenover de ander te plaatsen. Het legt de nadruk op het verschil en de dualiteit. Een non duale benadering gaat meer uit van eenheid en verbondenheid en is een prima voedingsbodem voor samenwerking tussen mensen en organisaties. Ik probeer dit inzicht steeds meer in mijn dagelijkse praktijk van inkoop en samenwerking te verenigen. Hoe creëer ik een gelijkwaardig klimaat, waarbij de verantwoordelijkheid in de rol als opdrachtgever genomen wordt?
Uiteraard zijn we niet allemaal gelijk en zijn er veel verschillen tussen mensen (en dus organisaties) en hebben we niet allemaal dezelfde rol. Het is echter maar hoe je het bekijkt of je meer verschillen of meer overeenkomsten ziet. Een opdrachtgever wil een zo laag mogelijke prijs, een opdrachtnemer wil een zo hoog mogelijke prijs, echter beiden willen ze succesvol zijn. Een opdrachtgever een hoge aansprakelijkheid bij opdrachtnemer en een opdrachtnemer een lage aansprakelijkheid, beiden willen ze echter risico’s beheersen. Je hebt een keuze hoe je de dingen ziet…
Verder heb ik de overtuiging dat alles wat je aandacht geeft zal groeien. Geef je verschillen aandacht, dan ga je verschillen zien en zullen deze groter worden of in aantal toenemen. Geef je de overeenkomsten aandacht, zullen deze groter worden en ga je sneller tot een eenheid van belangen komen. Met deze aandacht zijn we in staat de ander ook op een volwaardige manier te zien. In volle waarden… op deze waarden zullen zich op een dieper niveau ook meer gelijkenissen aftekenen.
Vertrouwen en transparantie zijn begrippen die ik vaker hierin hoor en zelf ook gebruik, maar zich in het gedrag manifesteren. Op papier aansprekend, maar ontastbaar. Het zijn echter naar mijn beleving intenties van waaruit wij kunnen handelen (en gedrag dus zichtbaar wordt). Het is een positie van waaruit je acteert en als logisch effect heeft dat de ander op natuurlijke wijze hierin mee beweegt, ook indien de ander vanuit een andere positie vertrekt. Een uitgestoken hand zal sneller leiden tot een bevestigende reactie van de ander dan een hand in een zak, waarvan de intentie onduidelijk is… In de meeste culturen wordt de handdruk beschouwd als een teken van gelijkwaardigheid.
De beweging van inkoop naar incorporeren verdient wat toelichting. De betekenis van incorporeren gaat uit van inlijven, opnemen of onderdeel maken van. Ik bedoel met incorporeren niet het opnemen van de één door de ander, maar incorporeren in het hoger belang wat we nastreven. Ook een opdrachtgever dient zich hierin over te geven aan het grotere geheel willen we een maximaal potentieel ontsluiten. (Ik kies bewust voor incorporeren, omdat dit jouw aandacht hoop ik eerder trekt dan een veelgebruikt “samenwerken” en omdat de woorden inkoop en incorporeren veel op elkaar lijken qua letters maar een andere betekenis hebben😉)
Bij het vinden en vooral behouden van samenwerkingspartners die grote invloed hebben op ons eigen succes is een gelijkwaardige benadering onlosmakelijk verbonden met het potentiële resultaat. De ander zien, waarderen en inzetten op zijn kracht en expertise is hierin de kans die we meer moeten leren te benutten. Ik merk hierbij dat ik op een brug loop die nog in ontwikkeling is voor mijzelf, mijn collega’s/opdrachtgevers en opdrachtnemers. We zijn onderweg hoewel we soms nog houvast nodig hebben van de oever waarvan we vertrokken zijn. Gaandeweg vormen zich steeds betere constructies die deze brug stabiliteit geven. Lerenderwijs bouwen we hem af.
